Чудата на Исус Христос за зајакнување на верата во надежта за вечен живот

Библијата онлајн

„А има и многу други работи што ги направи Исус, и кога би се запишале сите поединости, мислам дека ниту целиот свет не би можел да ги собере свитоците што би се напишале“ (Јован 21:25)

„А има и многу други работи што ги направи Исус, и кога би се запишале сите поединости, мислам дека ниту целиот свет не би можел да ги собере свитоците што би се напишале“ (Јован 21:25)

Исус Христос и првото чудо напишано во Евангелието по Јован, тој ја претвора водата во вино: „А на третиот ден имаше свадба во Кана Галилејска, и мајка му на Исус беше таму. На свадбата беа поканети и Исус и неговите ученици. Кога почна да снемува вино, мајка му му рече на Исус: „Немаат вино“. Исус ѝ одговори: „Што имам јас со тоа, жено? Мојот час уште не дошол“.  Тогаш мајка му им рече на послужителите: „Сѐ што ќе ви каже, направете!“  А таму беа поставени шест камени ќупови за вода, кои Евреите ги користеа за обредно чистење, а собираа по две до три мери.  Исус им рече: „Наполнете ги ќуповите со вода!“ И ги наполнија до врвот. Потоа им рече: „Нацрпете сега и однесете му на управителот на масата!“ И му однесоа.  А управителот на масата, кога ја вкуси водата претворена во вино — тој не знаеше од каде е, но послужителите што нацрпија од водата знаеја — го повика младоженецот и му рече: „Секој човек најпрво го изнесува доброто вино, а кога луѓето ќе се опијат, полошото. А ти си го чувал доброто вино сѐ досега“.  И така Исус го направи своето прво чудо во Кана Галилејска и ја објави својата слава. И неговите ученици поверуваа во него“ (Јован 2:1-11).

Исус Христос го исцелува синот на царскиот слуга: „И пак дојде во Кана Галилејска, каде што ја беше претворил водата во вино. А таму беше еден службеник на царот, чиј син беше болен во Капернаум. Кога чу дека Исус дошол од Јудеја во Галилеја, отиде кај него и почна да го моли да дојде и да му го излекува синот, зашто овој беше на умирање.  Но Исус му рече: „Ако не видите знаци и чуда, нема да верувате!“  Царскиот службеник му рече: „Господару, дојди пред да ми умре детето!“ Исус му рече: „Оди си! Син ти е жив!“ И човекот им поверува на зборовите што му ги кажа Исус и си замина.  А додека уште беше на пат, во пресрет му дојдоа неговите робови и му јавија дека неговиот син е жив.  Тогаш тој ги праша во кој час почнал да се чувствува подобро. Му одговорија: „Треската го напушти вчера околу седмиот* час“.  Тогаш таткото сфати дека тоа беше токму во оној час кога Исус му рече: „Син ти е жив“. И поверуваа тој и целиот негов дом.  А тоа беше вториот чудесен знак што го направи Исус кога дојде од Јудеја во Галилеја“ (Јован 4:46-54).

Исус Христос лечи демонски опседнат човек во Капернаум: „И слезе во Капернаум, град во Галилеја. И ги поучуваше во сабота,  а тие беа восхитени од неговото учење, бидејќи зборуваше како некој зад чии зборови стои Бог.  А во синагогата имаше еден човек кој беше обземен од дух, од нечист демон. И извика со силен глас: „Леле! Што имаме ние со тебе, Исусе Назареќанецу? Дојде ли за да нѐ уништиш? Знам точно кој си: Светецот Божји!“  А Исус го прекори: „Замолчи и излези од него!“ Тогаш демонот го собори човекот пред нив, па излезе од него без да го повреди.  Тогаш сите се вчудовидоа и еден на друг си велеа: „Какви зборови се тоа? Тој со власт и сила им заповеда на нечистите духови, и тие излегуваат!“  И гласот за него се ширеше по целата околина“ (Лука 4:31-37).

Исус Христос истерува демони во земјата на Гадарените (источниот дел на Јордан, во близина на Тиберијанското Езеро): „Кога дојде на другата страна, во гадаренскиот крај, му дојдоа во пресрет двајца обземени од демони, кои излегоа откај гробиштата, а беа толку насилни што никој не се осмелуваше да помине по тој пат.  И гледај, извикаа: „Што имаме ние со тебе, Сине Божји? Дојде ли ваму за да нѐ мачиш предвреме?“  А далеку од нив пасеше голем булук свињи.  Тогаш демоните почнаа да го преколнуваат: „Ако нѐ истераш, испрати нѐ во оној булук свињи“.  Тогаш им рече: „Одете!“ И тие излегоа и влегоа во свињите. И гледај, целиот булук јурна преку стрмната карпа во морето и се издави во водата.  А свињарите побегнаа и отидоа во градот, па раскажаа за сѐ, а и за она што се случи со обземените од демони.  И гледај, целиот град излезе да го пресретне Исус. Кога го видоа, го молеа да си оди од нивниот крај“ (Матеј 8:28-34).

Исус Христос ја излечил свекрвата на апостол Петар: „Откако влезе во куќата на Петар, Исус ја виде неговата тешта како лежи болна од треска. И ѝ ја допре раката, и треската ја напушти, а жената стана и почна да го послужува“ (Матеј 8:14,15).

Исус Христос исцелува човек кој има парализирана рака: „Една друга сабота влезе во синагогата и почна да поучува. Таму имаше еден човек, кому десната рака му беше исушена.  Книжниците и фарисеите го посматраа за да видат дали ќе лекува во сабота, за да најдат нешто за да го обвинат. Но тој знаеше за што размислуваат, па на човекот со исушена рака му рече: „Стани и застани на средина!“ И тој стана и застана.  Тогаш Исус им рече: „Ве прашувам: дали е дозволено во сабота да се прави добро или да се прави зло, да се спаси живот или да се погуби?“  И ги погледна сите наоколу, па му рече на човекот: „Испружи ја раката!“ Човекот направи така, и раката му оздраве.  А тие се разбеснеа, па почнаа да се договараат што да му направат на Исус“ (Лука 6:6-11).

Исус Христос исцелува човек болен од капки (едем, прекумерна акумулација на течност во телото): „Еднаш во сабота, кога дојде на јадење во куќата на еден фарисејски поглавар, внимателно го набљудуваа.  А пред него беше еден човек кој имаше водена болест.  Тогаш Исус ги праша закониците и фарисеите: „Дозволено ли е да се лекува во сабота или не е?“  А тие молчеа. Тогаш го допре човекот, го излекува и го отпушти.  А ним им рече: „Ако некому од вас му падне синот или бикот в бунар, нема ли веднаш да го извлече и во саботен ден?“  И не можеа да му одговорат на тоа“ (Лука 14:1-6).

Исус Христос лекува слеп човек: „Додека се приближуваше кон Ерихон, еден слепец седеше крај патот и просеше.  Кога чу дека поминуваат мноштво луѓе, почна да се распрашува што се случува. Му рекоа: „Поминува Исус Назареќанецот!“ Тогаш извика: „Исусе, Сине Давидов, смилувај ми се!“ Оние што одеа напред го замолчуваа, но тој уште посилно викаше: „Сине Давидов, смилувај ми се!“ Тогаш Исус застана и заповеда да го доведат кај него. Кога се приближи, Исус го праша:  „Што сакаш да ти направам?“ Тој одговори: „Господару, направи да прогледам!“ А Исус му рече: „Прогледај! Твојата вера те оздраве“. И веднаш прогледа и тргна по него, славејќи го Бог. И сиот народ што го виде тоа, го фалеше Бог“ (Лука 18:35-43).

Исус Христос исцелува двајца слепи луѓе: „Додека Исус заминуваше оттаму, го следеа двајца слепци и викаа: „Смилувај ни се, Сине Давидов!“  Штом влезе во куќата, слепците му пристапија, а Исус ги праша: „Верувате ли+ дека можам да го направам тоа?“ А тие му одговорија: „Да, Господару“.  Тогаш им ги допре очите и рече: „Нека ви биде според вашата вера“.  И очите им се отворија. А Исус строго им заповеда: „Гледајте никој да не дознае за тоа!“  А штом излегоа, раширија глас за него по целиот тој крај“ (Матеј 9:27-31).

Исус Христос лечи глуво нем: „А кога се враќаше од тирскиот крај, одеше преку Сидон до Галилејското Море низ подрачјето на Декаполис. Таму му доведоа еден глув човек со говорна маана и го молеа да ги положи рацете врз него.  Тој го тргна настрана од мноштвото и му ги стави прстите во ушите, а потоа плукна и му го допре јазикот.  Погледна во небото, длабоко воздивна и му рече: „Ефата“, што значи: „Отвори се“.  Тогаш му се отворија ушите и му се одврза јазикот, и почна нормално да зборува.  Но Исус им забрани да кажат некому за тоа, но колку повеќе им бранеше толку повеќе зборуваа за тоа.  И неизмерно се воодушевуваа и велеа: „Сѐ што прави е добро. Глувите ги прави да слушаат, а немите да зборуваат““ (Марко 7:31-37).

Исус Христос лечи лепрозен: „И дојде кај него еден лепрозен и го молеше на колена: „Ако сакаш, можеш да ме исчистиш“.  Тој го сожали, ја протегна раката, го допре и му рече: „Сакам, исчисти се!“  И лепрата веднаш му се изгуби, и тој стана чист “ (Марко 1:40-42).

Исцелување на десетте лепрозни: „Додека одеше за Ерусалим, поминуваше низ Самарија и Галилеја.  Кога влегуваше во едно село, десетмина лепрозни го здогледаа+ и станаа, но останаа подалеку.  Па повикаа: „Исусе, Учителе, смилувај ни се!“  Кога ги здогледа, им рече: „Одете и покажете им се на свештениците!“ И додека заминуваа, се исчистија.  А еден од нив, кога виде дека е излекуван, се врати, славејќи го Бога на сиот глас.  И падна ничкум пред нозете на Исус и му заблагодари. А беше Самарјанин.  А Исус рече: „Зарем не се исчистија десетмина? Каде се тогаш останатите деветмина? Зарем не се врати ниту еден од нив за да му оддаде слава на Бог, освен овој човек од друг народ?“ И му рече: „Стани и оди си! Твојата вера те оздраве““ (Лука 17:11-19).

Исус Христос заздравува лепрозен: „По овие случки, Евреите имаа празник и Исус отиде во Ерусалим. А во Ерусалим, кај Овчата Порта, има едно езерце со пет тремови, кое на хебрејски се вика Витезда. Во нив лежеа мноштво болни, слепи, сакати и такви што имаа исушени делови од телото. Таму имаше еден човек, кој боледувал од својата болест триесет и осум години. Кога го виде овој човек како лежи, а знаеше дека веќе долго време е болен, Исус го праша: „Сакаш ли да оздравиш?“ Болниот му одговори: „Господине, нема кој да ме спушти во езерцето кога водата ќе се разбранува, па додека јас да дојдам, друг веќе слегол пред мене“. А Исус му рече: „Стани, земи си ја носилката и оди!“ И човекот веднаш оздраве, па ја крена својата носилка и почна да оди“ (Јован 5:1-9).

Исус Христос лечи епилептичар: „Кога дојдоа кај народот, му пријде еден човек, клекна пред него и рече:  „Господару, смилувај му се на мојот син, бидејќи има епилепсија и тешко е болен. Често паѓа во оган и често во вода. И го доведов кај твоите ученици, но не можеа да го излекуваат“.  А Исус рече: „О безверно и изопачено поколение! До кога морам да останам со вас? До кога морам да ве поднесувам? Доведете го кај мене!“ И Исус го прекори демонот, и тој излезе од момчето. И момчето оздраве во тој час.  Тогаш учениците му пристапија на Исус насамо и го прашаа: „Зошто ние не можевме да го истераме?“  Тој им одговори: „Поради вашата маловерност. Зашто, вистина, ви велам, ако вашата вера е голема само колку синапово зрно, ќе ѝ речете на оваа планина: ‚Премести се одовде таму‘, и ќе се премести. И ништо нема да ви биде невозможно““ (Матеј 17:14-20).

Исус Христос прави чудо без да го знае: „Додека тој одеше, мноштво луѓе се туркаа околу него.  А една жена дванаесет години страдаше од крвавење и никој не можеше да ја излекува.  Таа му пријде одзади и го допре работ на неговата облека, и крвавењето веднаш ѝ престана.  А Исус праша: „Кој ме допре?“ Бидејќи сите го одрекуваа тоа, Петар рече: „Учителе, мноштвото те турка и те притиска“.  Но Исус рече: „Некој ме допре, бидејќи осетив дека од мене излезе+ сила“.  Кога виде дека не може да се крие, жената дојде треперејќи, се фрли пред него, па пред целиот народ раскажа зошто го допрела и дека веднаш оздравела.  А тој ѝ рече: „Ќерко, твојата вера те оздраве. Оди си во мир!““ (Лука 8:42-48).

Исус Христос лечи од далечина: „Откако му го рече сето тоа на народот што го слушаше, влезе во Капернаум.  А еден стотник имаше болен роб, кој само што не беше умрел, а му беше мил.  Кога чу за Исус, ги испрати кај него еврејските старешини да го замолат да дојде и да му го оздрави робот.  Тие дојдоа кај Исус и сесрдно го замолија: „Достоен е да му го направиш тоа, зашто го сака нашиот народ и ни ја изгради синагогата“. Тогаш Исус тргна со нив. А кога беше недалеку од куќата, стотникот веќе имаше испратено пријатели да му речат: „Господине, не труди се, зашто не сум достоен да влезеш под мојот покрив. Затоа не се сметав за достоен да дојдам кај тебе. Туку кажи само збор за да оздрави мојот слуга! Зашто, и јас имам свои претпоставени, а имам и потчинети војници, па на едниот му велам: ‚Оди!‘ — и тој оди, а на другиот: ‚Дојди!‘ — и тој доаѓа, а на својот роб: ‚Направи го тоа!‘ — и тој го прави“.  Кога го чу тоа, Исус се восхити од него, па се сврте кон мноштвото, кое одеше по него, и рече: „Ви велам, ниту во Израел не најдов толкава вера!“  И кога се вратија дома, оние што беа испратени го најдоа робот здрав“ (Лука 7:1-10).

Исус Христос исцели жена со попреченост 18 години: „Еднаш во сабота поучуваше во една синагога.  Таму имаше една жена обземена од дух поради кој веќе осумнаесет години беше болна. Беше згрбавена и никако не можеше да се исправи. Кога ја виде, Исус ја викна и ѝ рече: „Жено, ослободена си од својата болест!“ И ги положи рацете врз неа, а таа веднаш се исправи+ и почна да го слави Бог. Тогаш настојникот на синагогата, лут поради тоа што Исус во сабота ја излекува жената, му рече на народот: „Има шест дена во кои треба да се работи! Во тие денови доаѓајте и лекувајте се, а не на саботен ден!“  Тогаш Господарот му рече: „Лицемери, не го одврзува ли секој од вас својот бик или своето магаре од јаслите во сабота и не го води ли на поење?  А зарем не требаше оваа Авраамова ќерка, која Сатана, еве, веќе осумнаесет години ја држел врзана, да биде ослободена од тие окови во саботен ден?“  Кога го рече тоа, сите негови противници се посрамија, а целиот народ се радуваше на сите прекрасни дела што ги направи “ (Лука 13:10-17).

Исус Христос ја исцелува ќерката на Феникијка: „Тогаш Исус замина оттаму и се повлече во тирските и сидонските краишта.  И гледај, една Феничанка од тие краишта дојде и извика: „Смилувај ми се, Господару, Сине Давидов! Ќерка ми е обземена од демони и ужасно страда“.  Но тој не ѝ одговори ниту збор. Затоа неговите ученици му пријдоа и го замолија: „Речи ѝ да си оди, зашто постојано вика по нас“.  Тогаш тој рече: „Не сум испратен кај никој друг, освен кај загубените овци на домот Израелов“.  А жената дојде, му се поклони и рече: „Господару, помогни ми!“  Тој ѝ одговори: „Не е исправно да им се земе лебот на децата и да им се фрли на кученцата“.  А таа рече: „Да, Господару, но кученцата сепак јадат од трошките што паѓаат од масата на нивните господари“.  Тогаш Исус ѝ рече: „О жено, голема е твојата вера. Нека ти биде како што сакаш“. И ќерка ѝ оздраве во тој час“ (Матеј 15:21-28).

Исус Христос смири бура: „И кога влезе во еден чамец, неговите ученици одеа по него. И гледај, морето силно се разбранува, така што брановите го покриваа чамецот. А тој спиеше. Тогаш тие му пријдоа и го разбудија, велејќи: „Господару, спаси нѐ, ќе изгинеме!“  А тој им рече: „Што сте се исплашиле, вие маловерни?“ Тогаш стана, им се закани на ветровите и на морето, и настана потполна тишина. А учениците се восхитија и рекоа: „Каков човек е ова, та дури и ветровите и морето го слушаат?““ (Матеј 8:23-27). Ова чудо покажува дека во земниот рај веќе нема да има невреме или поплави што ќе предизвикаат катастрофи.

Исус Христос шета по морето: „Штом го распушти народот, се качи на гората сам за да се моли. А кога се свечери, тој сѐ уште беше таму сам.  Чамецот веќе беше далеку од копното и одвај им се спротивставуваше на брановите, бидејќи пловеше спроти ветрот.  Но во текот на четвртата ноќна стража тој дојде до нив, одејќи по морето.  Кога го здогледаа како оди по морето, учениците се уплашија и рекоа: „Тоа е привидение!“ И од страв почнаа да викаат.  Но Исус веднаш им се обрати со зборовите: „Бидете храбри, јас сум! Не плашете се!“  А Петар му рече: „Господару, ако си ти, заповедај ми да дојдам кај тебе по водата!“ А тој рече: „Дојди!“ И Петар излезе од чамецот и, одејќи по водата, тргна кон Исус. Но кога го виде бурниот ветар, се исплаши и почна да тоне, па извика: „Господару, спаси ме!“  А Исус веднаш ја испружи раката, го фати и му рече: „Маловерен, зошто се посомнева?“  Кога влегоа во чамецот, бурниот ветар стивна.  Тогаш оние во чамецот му се поклонија и рекоа: „Навистина, ти си Божји Син““ (Матеј 14:23-33).

Чудесниот праската: „Еднаш, додека стоеше покрај Генисаретското Езеро, народот се туркаше околу него и ја слушаше Божјата реч.  И виде два чамца што стоеја на брегот од езерото, а рибарите беа излегле од нив и ги плавеа мрежите.  Влезе во еден од тие чамци, кој беше на Симон, и го замоли да се оддалечи малку од копното. Тогаш седна и почна да го поучува народот од чамецот.  Кога престана да зборува, му рече на Симон: „Отплови таму каде што е длабоко, фрлете ги своите мрежи и ловете!“  А Симон рече: „Учителе, цела ноќ се мачевме и ништо не уловивме, но штом ти така велиш, ќе ги спуштам мрежите“.  Кога го направија тоа, фатија толку многу риби што мрежите почнаа да им се кинат.  Затоа им мавнаа со рака на своите другари во другиот чамец да дојдат и да им помогнат. И дојдоа, и толку ги наполнија двата чамца што скоро ќе потонеа.  Кога го виде тоа, Симон Петар му падна на Исус пред нозе и рече: „Оди си од мене, Господару, бидејќи сум грешен човек!“  Зашто, кога видоа колку риби фатија, се вчудовидоа тој и сите што беа со него,  а исто така и Јаков и Јован, синовите на Зеведеј, кои му беа соработници на Симон. Но Исус му рече на Симон: „Не плаши се! Отсега ќе ловиш луѓе“. И така ги извлекоа чамците на копното, оставија сѐ и појдоа по него“ (Лука 5:1-11).

Исус Христос ги умножува лебовите: „Потоа Исус отиде на другата страна од Галилејското, односно Тиверијадското Море.  А по него одеа големо мноштво луѓе, бидејќи ги гледаа чудата што ги правеше над болните.  Така Исус се качи на гората и седеше таму со своите ученици.  А близу беше Пасхата, празникот на Евреите. Кога Исус ги подигна очите, виде дека кон него доаѓа многуброен народ, па го праша Филип: „Од каде да купиме леб за да јадат овие?“  Тоа го рече за да го испита, зашто знаеше што ќе направи.  А Филип му одговори: „Кога би купиле леб дури и за двесте денарии, не би имало доволно за секој да добие по малку“.  Еден од неговите ученици, Андреј, братот на Симон Петар, му рече:  „Овде има едно момче, кое има пет јачменови леба и две мали риби. Но што е тоа за толку многу народ?“ Исус тогаш рече: „Кажете им на луѓето да поседнат!“ А имаше многу трева на тоа место. И така луѓето поседнаа, а меѓу нив имаше околу пет илјади мажи.  Потоа Исус ги зеде лебовите и му се заблагодари на Бог, па им ги раздели на оние што беа поседнати. Така ги раздели и рибите, кој колку сакаше.  А кога се наситија, им рече на своите ученици: „Соберете ги парчињата што останаа за да не пропадне ништо!“ И ги собраа, и наполнија дванаесет кошници со парчиња од петте јачменови леба, кои им останаа на оние што јадеа. А кога ги видоа чудата што ги направи, луѓето велеа: „Ова сигурно е пророкот што требаше да дојде во светот“.  А Исус, бидејќи знаеше дека сакаа да дојдат, да го фатат и да го направат цар, повторно се повлече во планината, сосема сам“ (Јован 6:1-15). Foodе има храна во изобилство низ целата земја (Псалми 72:16; Исаија 30:23).

Исус Христос го воскресна синот на една вдовица: „Веднаш потоа се упати во еден град кој се вика Наин, а со него одеа неговите ученици и големо мноштво луѓе. Кога се приближи до градската порта, гледај, изнесуваа мртовец, син единец на својата мајка, која беше вдовица. А со неа имаше и многу народ од градот. Кога ја здогледа, Господарот се сожали на неа и ѝ рече: „Не плачи!“ Потоа се приближи и ја допре носилката. Носачите застанаа, а тој рече: „Момче, тебе ти велам, стани!“  Мртовецот седна и почна да зборува, а Исус го предаде на мајка му.  И сите ги обзеде страв, па го славеа Бог и велеа: „Голем пророк е подигнат меѓу нас“ и „Бог му се смилува на својот народ“.  И гласот за тоа што го направи се рашири по цела Јудеја и по целата околија“ (Лука 7:11-17).

Исус Христос ја воскреснува ќерката на Јаирус: „Додека уште зборуваше, дојде некој од домот на настојникот на синагогата и рече: „Ќерка ти умре, не мачи го повеќе учителот!“ Кога го чу тоа, Исус му рече: „Не плаши се! Само верувај, и таа ќе биде спасена!“ Кога дојде во куќата, не му дозволи никому да влезе со него, освен на Петар, Јован и Јаков, како и на таткото и мајката на девојчето. А сите плачеа за неа и ја оплакуваа. Тогаш Исус рече: „Не плачете, зашто таа не е умрена, туку спие!“  Но тие му се потсмеваа, бидејќи знаеја дека е умрена. А тој ја зеде за рака и извика: „Девојко, стани!“ И таа повторно оживеа и веднаш стана, а тој заповеда да ѝ дадат да јаде. Нејзините родители беа избезумени од радост, но тој им заповеда никому да не кажуваат што се случило“ (Лука 8:49-56).

Исус Христос го воскреснува својот пријател Лазар, кој почина пред четири дена: „Исус, всушност, уште не беше дојден во селото, туку сѐ уште беше на местото каде што го сретна Марта. Кога Евреите, кои беа со Марија во куќата и ја тешеа, видоа дека бргу стана и излезе, тргнаа по неа, мислејќи дека оди на гробот за да плаче таму. А кога Марија дојде таму каде што беше Исус и кога го здогледа, му се фрли пред нозете и му рече: „Господару, да беше ти овде, брат ми немаше да умре“. Кога Исус виде како плачат таа и Евреите што дојдоа со неа, беше длабоко трогнат и потресен. И праша: „Каде сте го положиле?“ Тие му одговорија: „Господару, дојди и види!“ И Исус почна да рони солзи. Тогаш Евреите рекоа: „Гледајте колку го сакал!“ А некои од нив рекоа: „Не можеше ли овој, кој му ги отвори очите на слепиот, да ја спречи неговата смрт?“

Тогаш Исус, повторно длабоко потресен, отиде до гробот. Тоа, всушност, беше пештера, а на отворот лежеше камен.  И Исус заповеда: „Тргнете го каменот!“ А Марта, сестрата на умрениот, му рече: „Господару, сега веќе сигурно мириса, бидејќи има четири дена откако умре“. А Исус ѝ рече: „Зарем не ти реков дека, ако веруваш, ќе ја видиш Божјата слава?“  Тогаш го тргнаа каменот. А Исус ги подигна очите кон небото и рече: „Татко, ти благодарам што ме услиши. Јас знаев дека секогаш ме услишуваш, но ова го реков заради народот што стои овде, за да верува дека ти ме испрати“. И откако го рече тоа, извика на сет глас: „Лазаре, излези!“ И умрениот излезе. Нозете и рацете му беа завиткани со завои, а лицето му беше завиткано со платно. Тогаш Исус им рече: „Одвиткајте го и пуштете го да оди!“ » (Јован 11:30-44).

Последниот чудесен праската (кратко време по Христовото воскресение): „А само што осамна, Исус застана на брегот, но учениците не го познаа дека е Исус.  Тогаш Исус ги праша: „Дечиња, зар немате ништо за јадење?“ Му одговорија: „Немаме!“ А тој им рече: „Фрлете ја мрежата од десната страна на чамецот и ќе најдете!“ И ја фрлија, но повеќе не можеа да ја извлечат од многу риби.  Тогаш оној ученик, кого Исус особено го сакаше, му рече на Петар: „Тоа е Господарот!“ Кога Симон Петар чу дека тоа е Господарот, ја облече и си ја препаша облеката, зашто се беше расоблекол, и скокна во морето.  А другите ученици дојдоа со чамецот, влечејќи ја мрежата со риби, зашто не беа далеку од копното, само околу двесте лакти“ (Јован 21:4-8).

Исус Христос направи многу други чуда. Тие ни овозможуваат да ја зајакнеме нашата вера, да нè охрабрат и да ги разгледаме многуте благослови што ќе бидат во рајот. Пишаните зборови на апостол Јован го сумираат многу добро огромниот број чуда што ги направил Исус Христос, како гаранција за она што ќе се случи во рај на земјата: „А има и многу други работи што ги направи Исус, и кога би се запишале сите поединости, мислам дека ниту целиот свет не би можел да ги собере свитоците што би се напишале“ (Јован 21:25).

***

Други статии за проучување на Библијата:

Твојата реч е светилка на моите нозе и светлина на мојот пат (Псалм 119:105)

Комеморација за смртта на Исус Христос

Божјото ветување

Зошто Бог дозволил страдање и злоба?

Надежта за вечен живот

Основно проучување на Библијата

Што да се прави пред големата неволја?

Bible Articles Language Menu

Резиме табели на над 70 јазици, секоја содржи шест клучни библиски статии…

Table of contents of the http://yomelyah.fr/ website

Читајте ја Библијата секој ден. Оваа содржина вклучува информативни библиски статии на англиски, француски, шпански и португалски јазик (користете го Google Translate за да изберете јазик и вашиот претпочитан јазик за да ја разберете содржината)…

***

X.COM (Twitter)

FACEBOOK

FACEBOOK BLOG

MEDIUM BLOG

Compteur de visites gratuit