« Në fakt, Jezui bëri edhe shumë gjëra të tjera, që po të shkruheshin një për një, ma ha mendja se as bota vetë nuk do t’i mbante rrotullat e shkruara » (Gjoni 21:25)
Jezu Krishti dhe mrekullia e parë e shkruar në Ungjillin e Gjonit, ai e shndërron ujin në verë: « Dy ditë më vonë, në Kanë të Galilesë u bë një dasmë dhe nëna e Jezuit ishte atje. Në dasmë ishin ftuar edhe Jezui me dishepujt e vet. Kur mbaroi vera, e ëma i tha Jezuit: «Nuk kanë më verë.» Por Jezui iu përgjigj: «O grua, ç’punë kemi ne me këtë? Nuk është ende koha që unë të veproj.» Atëherë e ëma u tha atyre që shërbenin: «Bëni si t’ju thotë ai.» Tani, siç e kërkonin rregullat e pastrimit të judenjve, atje kishte gjashtë qypa guri për ujë, që nxinin secili nga dy ose tri masa. Jezui u tha: «Mbushini qypat me ujë.» Dhe ata i mbushën deri në buzë. Pastaj u tha: «Tani merrni ca dhe çojani të parit të gostisë.» Kështu ata ia çuan. Kur provoi ujin që tani ishte kthyer në verë, i pari i gostisë thirri dhëndrin. Ngaqë nuk e dinte nga vinte vera (ndryshe nga shërbëtorët që e kishin marrë ujin), ai i tha: «Gjithë të tjerët nxjerrin në fillim verën e mirë dhe, kur njerëzit dehen, nxjerrin atë të keqen. Kurse ti e ke ruajtur verën e mirë deri tani.» Kjo që bëri Jezui në Kanë të Galilesë, ishte fillimi i shenjave të tij. Kështu ai e shfaqi fuqinë e vet, dhe dishepujt treguan besim tek ai » (Gjoni 2:1-11).
Jezu Krishti shëron birin e një shërbëtori të mbretit: « Pastaj shkoi përsëri në Kanë të Galilesë, ku kishte kthyer ujin në verë. Atje ishte një nëpunës i mbretit që e kishte të birin sëmurë në Kapernaum. Kur dëgjoi se Jezui kishte ardhur nga Judea në Galile, vajti te Jezui dhe i kërkoi të shkonte me të e t’i shëronte të birin, sepse ishte në prag të vdekjes. Mirëpo Jezui i tha: «Po të mos shikoni shenja dhe mrekulli, ju kurrsesi nuk do të besoni.» Nëpunësi i mbretit i tha: «Zotëri, hajde shpejt para se të më vdesë djali.» Jezui i tha: «Shko në shtëpi, yt bir jeton.» Ai i besoi fjalës së Jezuit dhe u nis. Por, ndërsa ishte ende rrugës, i dolën para skllevërit e vet për t’i thënë se i biri ishte gjallë. Atëherë i pyeti në ç’orë ishte bërë më mirë djali. Ata iu përgjigjën: «Ethet e lanë dje, në orën e shtatë.» Atëherë i ati e kuptoi se kishte ndodhur pikërisht në orën kur Jezui i kishte thënë: «Yt bir jeton.» Prandaj ai bashkë me tërë ata të shtëpisë së tij besuan. Kjo ishte shenja e dytë që kreu Jezui kur doli nga Judea për në Galile » (Gjoni 4:46-54).
Jezu Krishti shëron a njeriu i pushtuar nga një demon në Kapernaum: « Pastaj zbriti në Kapernaum, një qytet i Galilesë. Ai po i mësonte njerëzit në Sabat, dhe ata mahniteshin me mënyrën si mësonte, sepse fliste me autoritet. Tani, në sinagogë ndodhej një njeri që kishte një frymë të ndyrë, dhe ky demon bërtiti me zë të lartë: «Ç’punë ke me ne, o Jezu nazareas? Ah! Erdhe të na shkatërrosh? Unë e di shumë mirë kush je ti: i Shenjti i Perëndisë.» Por Jezui e qortoi: «Hesht dhe dil nga ai!» Atëherë demoni e përplasi përtokë njeriun në sytë e të gjithëve dhe doli prej tij pa i bërë asnjë dëm. Të gjithë u habitën dhe nisën t’i thoshin njëri-tjetrit: «Shikoni si flet! Ai ka autoritet e fuqi t’i urdhërojë frymërat e ndyra, dhe ato dalin!» Kështu lajmi për të përhapej në vendin përreth, në çdo cep të tij » (Luka 4:31-37).
Jezu Krishti dëbon demonë në tokën e Gadarenasve (pjesa lindore e Jordanit, pranë Liqenit të Tiberias): « Kur mbërriti në anën tjetër, në rajonin e gadarenëve, i dolën para dy burra të pushtuar nga demonët, të cilët po vinin nga varrezat. Ata ishin jashtëzakonisht të egër, aq sa askush nuk guxonte të kalonte në atë rrugë. Ata bërtisnin dhe thoshin: «Ç’punë ke me ne, o Bir i Perëndisë? Mos ke ardhur këtu të na mundosh para kohe?» Shumë larg tyre po kulloste një tufë e madhe derrash. Kështu demonët nisën t’i përgjëroheshin: «Nëse na dëbon, na dërgo që të futemi në tufën e derrave.» Atëherë ai u tha: «Shkoni!» Prandaj ata dolën, u futën te derrat dhe ja, gjithë tufa u turr drejt greminës, ra në det dhe ngordhi në ujë. Kurse çobanët ia mbathën, shkuan në qytet dhe treguan çdo gjë, edhe atë që ndodhi me burrat e pushtuar nga demonët. Dhe ja, i gjithë qyteti i doli përpara Jezuit. Kur e panë, iu lutën me ngulm që të largohej nga rajoni i tyre » (Mateu 8:28-34).
Jezu Krishti shëroi vjehrrën e apostullit Pjetër: » Pastaj, kur Jezui hyri në shtëpinë e Pjetrit, pa që vjehrra e tij dergjej në shtrat me ethe. Kështu ai i preku dorën, dhe atë e lanë ethet; ajo u ngrit dhe nisi t’i shërbente » (Mateu 8:14,15).
Jezu Krishti shëron një njeri të paralizuar me dorën: « Një ditë tjetër sabati, ai hyri në sinagogë dhe nisi të mësonte. Atje ishte një burrë me dorën e djathtë të tharë. Skribët dhe farisenjtë po e shikonin me kujdes Jezuin nëse do ta shëronte në Sabat, që të gjenin ndonjë arsye për ta akuzuar. Mirëpo ai e dinte ç’po mendonin, prandaj i tha burrit me dorë të tharë: «Ngrihu dhe qëndro këtu në mes.» Ai u ngrit dhe qëndroi aty. Atëherë Jezui vazhdoi: «Po ju pyes: a është e ligjshme të bësh mirë apo të bësh keq në Sabat, ta shpëtosh apo ta vrasësh dikë?» Pasi i pa të gjithë rreth e rrotull, i tha burrit me dorë të tharë: «Shtrije dorën!» Ai e shtriu, dhe dora iu shërua. Por ata u tërbuan fare dhe nisën të flitnin me njëri-tjetrin çfarë t’i bënin Jezuit » (Luka 6:6-11).
Jezu Krishti shëron një burrë që vuan nga pika (edemë, grumbullim i tepërt i lëngjeve në trup): « Në një rast tjetër, Jezui hyri në shtëpinë e njërit nga krerët e farisenjve për të ngrënë në Sabat dhe të pranishmit s’ia ndanin sytë. Kur ja, atje i doli përpara një njeri që vuante nga hidropizia. Atëherë Jezui i pyeti ata që e njihnin mirë Ligjin dhe farisenjtë: «A është e ligjshme të shërosh në Sabat?» Por ata nuk folën fare. Prandaj ai e kapi për dore atë njeri, e shëroi dhe e la të shkonte. Pastaj i pyeti ata: «Kush nga ju, po t’i binte në pus i biri ose demi ditën e Sabatit, nuk do ta nxirrte menjëherë?» Ata nuk kishin ç’t’i thoshin » (Luka 14:1-6).
Jezu Krishti shëron një të verbër: « Tani, kur Jezui po i afrohej Jerikosë, buzë rrugës ishte ulur një i verbër që po lypte. Meqë dëgjoi të kalonte një turmë, ai filloi të pyeste ç’po ndodhte. Ata i thanë: «Po kalon Jezui, nazareasi!» Atëherë ai thërriti: «Jezu, Bir i Davidit, ki mëshirë për mua!» Njerëzit që po ecnin në krye të turmës, i thanë rreptësisht të mos fliste, kurse ai thërriste edhe më fort: «Bir i Davidit, ki mëshirë për mua!» Atëherë Jezui u ndal dhe urdhëroi ta çonin atë njeri pranë tij. Kur ky u afrua, Jezui e pyeti: «Çfarë do që të bëj për ty?» Ai iu përgjigj: «Zotëri, të më kthehet shikimi.» Atëherë Jezui i tha: «Le të të kthehet shikimi. Besimi yt të shëroi.» Në çast atij iu kthye shikimi dhe filloi ta ndiqte e t’i jepte lavdi Perëndisë. Kur e panë këtë, edhe gjithë të tjerët i dhanë lavdi Perëndisë” (Lluka 18:35-43).
Jezu Krishti shëron një lebroz: « Atje vajti edhe një i lebrosur, që i ra në gjunjë dhe iu përgjërua: «Po të duash, ti mund të më pastrosh.» I shtyrë nga keqardhja, ai zgjati dorën, e preku dhe i tha: «Po, dua! Pastrohu.» Menjëherë lebra iu zhduk, dhe ai u pastrua » (Marku 1:40-42).
Shërimi i dhjetë lebrozëve: « Kur ishte rrugës për në Jerusalem, Jezui kaloi përgjatë kufirit të Samarisë dhe të Galilesë. Ndërsa po hynte në një fshat, i dolën përpara dhjetë të lebrosur, të cilët qëndruan në një farë distance dhe thirrën me zë të lartë: «Jezu, Mësues, ki mëshirë për ne!» Me t’i vënë re, ai u tha: «Shkoni dhe paraqituni te priftërinjtë.» Ndërsa po iknin, u pastruan nga lebra. Por një prej tyre, me të parë se ishte shëruar, u kthye dhe i dha lavdi Perëndisë me zë të lartë. Pastaj u përkul me fytyrë përtokë te këmbët e Jezuit dhe e falënderoi. Ky në fakt ishte samaritan. Jezui pyeti: «A nuk u pastruan dhjetë? Ku janë nëntë të tjerët? Asnjë tjetër nuk u kthye që t’i jepte lavdi Perëndisë, përveç këtij njeriu nga një komb tjetër?» Atëherë i tha: «Ngrihu dhe vazhdo rrugën. Besimi yt të shëroi.» » (Luka 17:11-19).
Jezu Krishti shëron dy të verbër: « Ndërsa Jezui po largohej prej andej, dy të verbër e ndoqën nga pas duke thirrur: «Bir i Davidit, ki mëshirë për ne!» Kur mbërriti në shtëpi, të verbrit vajtën tek ai dhe Jezui i pyeti: «A keni besim se unë mund t’ju shëroj?» Ata iu përgjigjën: «Po, Zotëri.» Atëherë ai u preku sytë dhe u tha: «U bëftë sipas besimit tuaj!» Dhe sytë e tyre u hapën. Pastaj Jezui i urdhëroi prerazi: «Shikoni se mos e merr vesh njeri!» Por, pasi dolën, ata treguan për të në gjithë zonën » (Mateu 9:27-31).
Jezu Krishti shëron një memec të shurdhër: “Kur po kthehej nga rajoni i Tirit, Jezui shkoi përmes Sidonit drejt detit të Galilesë, mes për mes rajonit të Dekapolit. Në atë vend i çuan një njeri të shurdhër e që i mbahej goja dhe iu përgjëruan të vinte dorën mbi të. Ai e mori veçmas, larg turmës. Pastaj i futi gishtat në veshë dhe, pasi pështyu, i preku gjuhën. Ngriti sytë nga qielli, psherëtiu thellë dhe i tha: «Éffatha», që do të thotë «hapu». Menjëherë veshët iu hapën e gjuha iu zgjidh, dhe ai filloi të fliste normalisht. Jezui urdhëroi të mos i tregonin askujt, mirëpo, sa më shumë që i urdhëronte, aq më shumë flitnin për të. Në të vërtetë, ata ishin jashtëzakonisht të mahnitur dhe thoshin: «Të gjitha veprat e tij janë të mrekullueshme. Ai i bën edhe të shurdhrit të dëgjojnë dhe të pagojët të flasin.» » (Marku 7:31-37).
Jezu Krishti shëron një paralitik: « Pas kësaj erdhi festa e judenjve, dhe Jezui u ngjit në Jerusalem. Atje, pranë Portës së Deleve, është një rezervuar i quajtur në hebraisht Betzatë, i rrethuar me pesë kolonada. Brenda tyre dergjeshin shumë të sëmurë, të verbër, të çalë dhe njerëz me gjymtyrë të thara. Atje ishte edhe një njeri që kishte 38 vjet i sëmurë. Kur e pa tek dergjej atje dhe, meqë e dinte se ishte i sëmurë nga shumë kohë, Jezui e pyeti: «A dëshiron të shërohesh?» I sëmuri iu përgjigj: «Imzot, unë nuk kam njeri që të më futë në rezervuar kur trazohet uji. Sapo vij unë, një tjetër zbret përpara meje.» Jezui i tha: «Ngrihu, merr shtrojën* dhe ec.» Kështu ai u shërua menjëherë, mori shtrojën dhe filloi të ecte » (Gjoni 5:1-9).
Jezu Krishti shëron një epileptik: “Kur arritën te turma, atij iu afrua një burrë, që i ra në gjunjë dhe i tha: «Zotëri, ki mëshirë për tim bir, se është epileptik e po vuan shumë. Shpesh ai bie në zjarr e në ujë. E çova te dishepujt e tu, por ata nuk e shëruan dot.» Atëherë Jezui i tha turmës: «O brez pa besim dhe i shtrembër! Edhe sa duhet të rri me ju? Edhe sa duhet t’ju duroj? Ma sillni këtu.» Jezui e qortoi demonin, dhe ai doli nga djali, i cili u shërua që nga ai çast. Atëherë dishepujt iu afruan veçmas Jezuit dhe e pyetën: «Pse ne nuk e dëbuam dot?» Ai u përgjigj: «Ngaqë keni pak besim. Vërtet po ju them se po të keni besim sa një kokërr sinapi, do t’i thoni këtij mali: ‘Lëviz nga këtu atje’, dhe ai do të lëvizë, e asgjë nuk do të jetë e pamundur për ju.» » (Mateu 17:14-20).
Jezu Krishti bën një mrekulli pa e ditur atë: « Ndërsa Jezui po shkonte atje, turmat ngjisheshin pas tij. Atje ishte edhe një grua që kishte rrjedhje gjaku nga 12 vjet dhe askush nuk e kishte shëruar dot. Ajo iu afrua nga prapa dhe i preku thekët e rrobës, e rrjedhja e gjakut iu ndal në çast. Atëherë Jezui pyeti: «Kush më preku?» Ngaqë të gjithë thoshin se nuk e kishin prekur, Pjetri i tha: «Mësues, turmat po ngjishen e po shtyhen pas teje.» Por Jezui vazhdoi: «Dikush më preku, sepse e ndjeva që nga unë doli fuqi.» Kur pa se nuk shpëtoi pa u vënë re, duke u dridhur nga frika, gruaja vajti e ra në gjunjë para tij dhe u tregoi të gjithëve pse e preku dhe si u shërua në çast. Por ai i tha: «Bijë, besimi yt të shëroi. Shko në paqe.» » (Luka 8:42-48).
Jezu Krishti shëron nga larg: « Pasi i tha popullit çfarë kishte për të thënë, ai hyri në Kapernaum. Tani, skllavi i një centurioni ishte sëmurë për vdekje. Centurioni e donte aq shumë atë skllav, saqë, kur dëgjoi për Jezuin, dërgoi tek ai disa pleq të judenjve që t’i kërkonin të vinte e t’i shëronte skllavin. Ata vajtën te Jezui dhe nisën t’i përgjëroheshin me gjithë shpirt: «Ai e meriton ta ndihmosh, sepse e do kombin tonë dhe na ndërtoi sinagogën.» Prandaj Jezui shkoi me ta. Ai po i afrohej shtëpisë, por centurioni kishte dërguar tashmë disa miq të tij për t’i thënë: «Imzot, mos u mundo, sepse unë nuk jam i denjë që ti të hysh nën çatinë time e për këtë arsye nuk erdha te ti. Por ti thuaj veç një fjalë, dhe shërbëtori im do të shërohet, sepse edhe unë, ndonëse jam nën autoritetin e dikujt, kam ushtarë që janë nën urdhrat e mi. Njërit i them: ‘Shko’, dhe ai shkon. Tjetrit i them: ‘Hajde’, dhe ai vjen. Edhe skllavit tim i them: ‘Bëje këtë’, dhe ai e bën.» Kur dëgjoi këto fjalë, Jezui u mahnit me të, u kthye nga turma që e ndiqte dhe u tha: «Unë po ju them se as në Izrael nuk kam gjetur një besim kaq të madh.» E kur u kthyen në shtëpi, njerëzit që kishte dërguar centurioni, e gjetën skllavin shëndoshë e mirë » (Luka 7:1-10).
Jezu Krishti ka shëruar një grua me aftësi të kufizuara për 18 vjet: « Tani, Jezui po mësonte në një sinagogë në Sabat. Kur ja, aty ishte një grua e pushtuar nga një frymë e ndyrë prej 18 vjetësh, e si pasojë ishte krejt e kërrusur e nuk mund të drejtohej fare. Kur e pa, Jezui i tha: «O grua, je çliruar nga vuajtjet e tua.» Pastaj vuri duart mbi të, dhe ajo u drejtua në çast e nisi t’i jepte lavdi Perëndisë. Por i pari i sinagogës u indinjua që Jezui shëroi në Sabat, prandaj i tha turmës: «Ka gjashtë ditë për të punuar, prandaj hajdeni të shëroheni gjatë këtyre ditëve dhe jo në Sabat.» Mirëpo Zotëria iu përgjigj: «Hipokritë, a nuk e zgjidhni të gjithë ju në Sabat, demin a gomarin nga stalla që ta çoni për të pirë? A nuk e meritonte kjo grua, që është bijë e Abrahamit dhe që Satanai e mbajti të lidhur për 18 vjet, të çlirohej nga këta vargonj në Sabat?» Pasi tha këto fjalë, të gjithë kundërshtarët e tij u turpëruan, kurse turma u gëzua për gjithë gjërat e mrekullueshme që kishte bërë » (Luka 13:10-17).
Jezu Krishti shëron vajzën e një gruaje fenikase: « Jezui iku që andej dhe shkoi në rajonin e Tirit dhe të Sidonit. Kur ja, një grua fenikase nga ato anë erdhi dhe, duke iu përgjëruar, thërriste: «Ki mëshirë për mua, Zotëri, Bir i Davidit! Vajza ime po vuan tmerrësisht prej demonëve.» Por ai nuk i ktheu asnjë fjalë. Prandaj dishepujt iu afruan dhe iu lutën: «Largoje atë, sepse vazhdon të vijë pas nesh e të përgjërohet gjithë kohës.» Ai iu përgjigj: «Unë nuk u dërgova tek askush tjetër, përveçse te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit.» Por gruaja erdhi, i bëri nderime dhe i tha: «Zotëri, më ndihmo!» Ai iu përgjigj: «Nuk është e drejtë të marrësh bukën e fëmijëve e t’ua hedhësh të vegjëlve të qenve.» Ajo tha: «Po, Zotëri, por edhe të vegjlit e qenve hanë nga thërrimet që bien nga tryeza e zotërinjve të tyre.» Atëherë Jezui iu përgjigj: «O grua, i madh është besimi yt! U bëftë ashtu si dëshiron ti!» Në çast, vajza e saj u shërua » (Mateu 15:21-28).
Jezu Krishti qetëson një stuhi: « Më pas ai bashkë me dishepujt hipën në një varkë. Kur ja, në det filloi një stuhi e madhe, aq sa varka po mbulohej nga dallgët, por ai po flinte. Ata iu afruan, e zgjuan dhe i thanë: «Zotëri, na shpëto se morëm fund!» Por ai u tha: « Pse keni frikë? Kaq pak besim keni? » Pastaj u ngrit, qortoi erërat e detin, dhe u bë qetësi e madhe. Prandaj ata u mahnitën dhe thanë: « Ç’njeri është ky që i binden edhe erërat, edhe deti?! » » (Mateu 8:23-27). Kjo mrekulli tregon se në parajsën tokësore nuk do të ketë më stuhi ose përmbytje që do të shkaktojnë fatkeqësi.
Jezu Krishti duke ecur mbi det: « Pasi i nisi turmat, u ngjit vetëm në mal që të lutej. Kur ra mbrëmja, ai ishte atje vetëm. Ndërkaq, varka ishte ende qindra metra larg tokës dhe përplasej nga dallgët, sepse erën e kishin kundër. Por në orët e para të mëngjesit, ai vajti te dishepujt duke ecur mbi det. Kur e vunë re që po ecte mbi det, ata u trembën dhe thanë: «Është një vegim!» Dhe filluan të bërtisnin nga frika. Menjëherë Jezui u tha: «Merrni zemër! Jam unë, mos kini frikë.» Pjetri u përgjigj: «Zotëri, po të jesh ti, më urdhëro të vij te ti mbi ujë.» Ai i tha: «Eja!» Prandaj Pjetri zbriti nga varka, eci mbi ujë dhe shkoi drejt Jezuit. Por kur pa stuhinë, u frikësua dhe, ngaqë nisi të fundosej, thirri: «Zotëri, më shpëto!» Menjëherë Jezui zgjati dorën, e kapi dhe i tha: «Pse ke kaq pak besim? Pse të mposhti dyshimi?!» Pasi hipën në varkë, stuhia pushoi. Atëherë ata që ishin në varkë, i bënë nderime* dhe i thanë: «Ti je vërtet Biri i Perëndisë!» » (Mateu 14:23-33).
Jezu Krishti kapi mrekullisht peshk: « Një herë, një turmë po dëgjonte Jezuin tek mësonte fjalën e Perëndisë buzë liqenit të Genesaretit, dhe njerëzit po shtyheshin pas tij. Ai pa dy varka të lidhura në breg të liqenit, ndërsa peshkatarët kishin zbritur dhe po lanin rrjetat. Jezui hipi në një nga varkat, në varkën e Simonit, dhe i kërkoi të largohej pak nga toka. Pastaj u ul dhe nisi ta mësonte turmën nga varka. Kur mbaroi së foluri, i tha Simonit: «Shkoni thellë dhe hidhini atje rrjetat që të zini peshk.» Mirëpo Simoni iu përgjigj: «Mësues, ne u robtuam gjithë natën dhe nuk zumë gjë,+ por, meqë po thua ti, do t’i hedh rrjetat.» Kur bënë kështu, zunë aq shumë peshq, sa rrjetat filluan të shqyheshin. Prandaj u bënë shenjë ortakëve në varkën tjetër që të vinin e t’i ndihmonin. Ata erdhën dhe i mbushën të dyja varkat, aq sa gati po fundoseshin. Me të parë këtë, Simon Pjetri ra në gjunjë para Jezuit dhe i tha: «Largohu prej meje, Zotëri, se jam njeri mëkatar!» Vërtet, zunë aq shumë peshq, sa u shtangën nga habia, ai dhe të gjithë ata që ishin me të, ku përfshiheshin edhe ortakët e Simonit, Jakovi me Gjonin, bijtë e Zebedeut. Por Jezui i tha Simonit: «Mos ki më frikë. Që tani e tutje do të zësh njerëz e jo peshq.» Atëherë ata u kthyen, i nxorën varkat në breg, braktisën çdo gjë dhe e ndoqën » (Luka 5:1-11).
Jezu Krishti i shumëfishon bukët: « Më vonë Jezui u nis për në anën tjetër të detit të Galilesë, domethënë të Tiberiadës. Një turmë e madhe e ndiqte, sepse shikonte mrekullitë që bënte ai kur shëronte të sëmurët. Kështu Jezui u ngjit në një mal dhe u ul atje bashkë me dishepujt e vet. Tani po afrohej Festa e Kalimit, festa e judenjve. Kur ngriti sytë dhe pa që një turmë e madhe po vinte drejt tij, Jezui pyeti Filipin: «Ku do të blejmë bukë që të hanë gjithë këta njerëz?» Mirëpo këtë e tha për ta vënë në provë, sepse e dinte ç’do të bënte pas pak. Filipi iu përgjigj: «Dyqind denarë bukë nuk mjaftojnë as për t’i dhënë nga një kafshatë secilit.» Njëri nga dishepujt, Andrea, vëllai i Simon Pjetrit, i tha: «Këtu është një djalë i vogël që ka pesë bukë elbi dhe dy peshq të vegjël. Por, ç’janë këto për kaq shumë njerëz?!» Jezui tha: «Thuajuni njerëzve të ulen.» Meqë vendi ishte plot bar, njerëzit u ulën përtokë. Mes tyre ishin rreth 5.000 burra. Jezui i mori bukët dhe, pasi falënderoi Perëndinë, ua shpërndau njerëzve që ishin ulur atje; ai bëri po njësoj edhe me peshqit e vegjël, dhe njerëzit hëngrën aq sa u ngopën. Kur mbaruan së ngrëni, ai u tha dishepujve: «Mblidhni copat që tepruan, që asgjë të mos shkojë dëm.» Kështu, pasi kishin ngrënë të gjithë, dishepujt i mblodhën copat e pesë bukëve të elbit që u tepruan dhe mbushën 12 shporta. Kur panë mrekullinë që kreu ai, njerëzit filluan të thoshin: «Ky është pa dyshim Profeti që duhej të vinte në botë.» Pastaj, duke e ditur se pas pak do të vinin ta kapnin për ta bërë mbret, Jezui u largua përsëri vetëm në mal » (Gjoni 6:1-15). Do të ketë ushqim me bollëk në të gjithë tokën (Psalmi 72:16; Isaia 30:23).
Pas ringjalljeve të bëra nga Jezu Krishti: “Kapja e mrekullueshme e fundit(menjëherë pas ringjalljes së Krishtit): « Kur po zbardhte dita, Jezui po qëndronte në breg, por dishepujt nuk e dalluan që ishte ai. Atëherë Jezui i pyeti: «Fëmijë të vegjël, mos keni ndonjë gjë për të ngrënë?» Ata iu përgjigjën: «Jo!» Ai u tha: «Hidheni rrjetën në të djathtë të varkës e do të gjeni.» Kështu ata e hodhën, por pastaj nuk po e mblidhnin dot, aq shumë peshq kishte. Atëherë dishepulli që Jezui kishte veçanërisht për zemër, i tha Pjetrit: «Është Zotëria!» Kur dëgjoi se ishte Zotëria, Simon Pjetri veshi mantelin e vet, ngaqë ishte i zhveshur, dhe u hodh në det. Kurse dishepujt e tjerë vajtën me varkën e vogël, duke tërhequr rrjetën plot me peshq, sepse nuk ishin larg nga toka, vetëm nja 90 metra » (Gjoni 21:4-8).
Jezu Krishti ringjall djalin e një veje: « Pak pas kësaj, Jezui udhëtoi për në një qytet që quhej Nain. Bashkë me të po udhëtonin dishepujt e tij dhe një turmë e madhe. Kur iu afrua portës së qytetit, pa që po nxirrnin një të vdekur, djalin e vetëm të një vejushe. Bashkë me nënën e tij ishte edhe një turmë mjaft e madhe nga ai qytet. Sa e vuri re, Zotëria u shty nga keqardhja për të dhe i tha: «Mos qaj më!» Pastaj u afrua dhe preku vigun e varrimit, ndërsa ata që e mbanin, u ndalën. Më pas vazhdoi: «Djalosh, ty po të them: ngrihu!» I vdekuri u kthye në jetë, u ngrit e ndenji ulur, dhe nisi të fliste. Jezui ia dha së ëmës. Atëherë të gjithë mbetën gojëhapur dhe filluan t’i jepnin lavdi Perëndisë e të thoshin: «Na është dhënë një profet i madh mes nesh», dhe «Perëndisë i erdhi keq për popullin e vet». Fjala për të u përhap në tërë Judenë dhe në gjithë vendin përreth” (Luka 7:11-17).
Jezu Krishti ringjall vajzën e Jairit: « Ai ishte ende duke folur, kur një përfaqësues i të parit të sinagogës erdhi dhe tha: «Vajza jote vdiq! Mos e shqetëso më Mësuesin.» Me të dëgjuar këtë, Jezui tha: «Mos ki frikë, vetëm ki besim, dhe ajo do të shpëtojë.» Kur arriti në shtëpi, ai nuk la asnjeri të hynte brenda me të, përveç Pjetrit, Gjonit, Jakovit dhe babait e nënës së vajzës. Të gjithë qanin dhe goditnin gjoksin nga hidhërimi. Mirëpo ai tha: «Mos qani më, sepse ajo nuk ka vdekur, por po fle.» Atëherë ata nisën të qeshnin me të dhe ta tallnin, sepse e dinin që ajo kishte vdekur. Por ai e kapi për dore vajzën dhe i tha: «Vogëlushe, ngrihu!» Ajo u kthye në jetë dhe menjëherë u ngrit në këmbë. Pastaj ai urdhëroi t’i jepnin diçka për të ngrënë. Prindërit s’i mbante vendi nga gëzimi, por ai u tha të mos i tregonin askujt ç’kishte ndodhur » (Luka 8:49-56).
Jezu Krishti ringjall mikun e tij Llazarin, i cili vdiq katër ditë më parë: « Jezui nuk kishte arritur ende në fshat, por ishte akoma atje ku e takoi Marta. Judenjtë që ishin me Marinë në shtëpi për ta ngushëlluar, me të parë që ajo u ngrit shpejt dhe doli përjashta, i vajtën pas, sepse menduan se po shkonte të qante te varri. Kur Maria mbërriti atje ku ishte Jezui dhe e pa, i ra ndër këmbë dhe i tha: «Zotëri, po të kishe qenë këtu, vëllai im nuk do të kishte vdekur.» Kur pa Marinë dhe judenjtë që erdhën me të duke qarë, Jezui rënkoi thellë dhe u trishtua. Pastaj pyeti: «Ku e keni vënë?» Ata iu përgjigjën: «Zotëri, eja e shiko.» Jezui nuk i mbajti dot lotët. Atëherë disa judenj nisën të thoshin: «Shiko sa për zemër e kishte!» Kurse të tjerë thanë: «Ky njeri që i hapi sytë të verbrit, nuk e parandalonte dot vdekjen e Lazarit?»
Jezui rënkoi thellë përsëri dhe shkoi te varri. Në fakt varri ishte një shpellë dhe hyrjen e kishte të mbyllur me një gur. Jezui tha: «Hiqeni gurin.» Marta, motra e të ndjerit, i tha: «Zotëri, tani trupi duhet të mbajë erë, se kanë kaluar katër ditë.» Jezui ia ktheu: «A nuk të thashë se po të besoje, do të shikoje lavdinë e Perëndisë?» Kështu e hoqën gurin. Atëherë Jezui ngriti sytë nga qielli dhe tha: «Të falënderoj, o Atë, që më ke dëgjuar! Vërtet e dija se ti gjithmonë më dëgjon, por fola për shkak të turmës që kam përreth, që ata të besojnë se ti më dërgove.» Pasi tha këto fjalë, ai thirri me zë të lartë: «Lazar, eja jashtë!» Lazari, që kishte qenë i vdekur, doli me këmbët dhe duart të lidhura me fasha, kurse fytyrën e kishte të mbështjellë me napë. Jezui u tha: «Zgjidheni dhe lëreni të lirë» » (Gjoni 11:30-44).
Jezu Krishti bëri shumë mrekulli. Ata na lejojnë të forcojmë besimin tonë, të na inkurajojnë dhe të shohim shumë bekime që do të ketë në parajsë. Fjalët e shkruara të apostullit Gjon përmbledhin shumë mirë numrin e mrekullueshëm të mrekullive që bëri Jezu Krishti, si një garanci e asaj që do të ndodhë në parajsë: « Në fakt, Jezui bëri edhe shumë gjëra të tjera, që po të shkruheshin një për një, ma ha mendja se as bota vetë nuk do t’i mbante rrotullat e shkruara » (Gjoni 21:25).
***
Artikuj të tjerë për studimin e Biblës:
Fjala jote është një llambë për këmbët e mia dhe një dritë për shtegun tim (Psalmi 119:105)
Përkujtimi i vdekjes së Krishtit
Pse e lejon Zoti vuajtjen dhe të keqen?
Çfarë duhet bërë para shtrëngimit të madh?
Një tabelë përmbledhëse me mbi shtatëdhjetë gjuhë, secila me gjashtë artikuj të rëndësishëm të Biblës…
Table of contents of the http://yomelyah.fr/ website
Lexoni Biblën çdo ditë. Kjo përmbajtje përfshin artikuj edukativë të Biblës në anglisht, frëngjisht, spanjisht dhe portugalisht (përdorni Google Translate për të zgjedhur njërën nga këto gjuhë, si dhe gjuhën tuaj të preferuar për të kuptuar përmbajtjen e këtyre artikujve)…
***